Beleggingsadvisering Structureel beheer beter dan ad-hoc advisering Het was ooit zo'n vertrouwd idee.
Uw vermogen werd door uw beleggingsadviseur beheerd en bewaakt en u kreeg periodiek een updategesprek met soms een aardige tip. Men kende u, u kende uw adviseur. Hoe snel dit is veranderd, is op z'n minst frappant te noemen.
De oorzaak van deze resolute verandering kunnen we terugvinden in de combinatie van het uit de USA overgewaaide claimgedrag en de nieuwe generatie bancaire managers die het effectenvak onterecht gelijkschakelen met een verkooporganisatie (zoals hypotheken of verzekeren). De managers wensten een grotere beheersbaarheid van de verdiensten en een uniformer beleid inzake de te adviseren beleggingen. Omdat het pure 'verkopen' prevaleerde boven het 'adviseren' werd het maatwerktraject vaarwel gezegd en biedt men standaardoplossingen aan tegen een maatwerkvergoeding. Dit alles wel stevig onderbouwd door een marketingapparaat die ons erin moest hameren dat dit in het belang van de klanten gebeurde.
Saillant verhaal in het beroerde beleggingsjaar 2008 was wel dat een Zwitserse Bank één van zijn beleggingsadviseurs op staande voet ontsloeg, omdat hij zijn cliënten adviseerde om het meerendeel van de beleggingen in het eerste kwartaal te verkopen. Achteraf een gouden greep van de (ongetwijfeld zeer integere) adviseur, want zijn klanten zijn daardoor niet getroffen door de enorme koersdalingen die volgden. Met andere woorden: adviseurs mogen niet meer adviseren als dit ten koste gaat van de winst van de bank waarvoor zij werken.
Een vermogensbeheerder is in feite in dienst van de belegger. Het beheersloon dekt veelal de onkosten die in het beheer gemaakt worden. De performancefee is de stimulans om een zo goed en optimaal rendement na te streven. Pas als u goed verdient, verdient de beheerder zijn fee.
Nu komt regelmatig de vraag of er een adviesgesprek kan worden ingekocht, zonder dat er overwogen wordt om een individueel vermogensbeheer relatie aan te gaan. Omdat de intake (het luisteren), het doorlichten van de bestaande portefeuille (het zien) en de uiteindelijke advisering (het spreken) flink wat tijd vergen, is het niet verwonderlijk dat de kosten van één 'groot onderhoud' veelal in de buurt zal uitkomen van één jaar individueel vermogensbeheer.
Men krijgt wel een ad-hoc rapport, deugdelijk en objectief, maar mist de verdere begeleiding en updates van dat jaar. Het los inhuren van een beleggingsadviseur staat nog in de kinderschoenen (uurtje-factuurtje) maar is door de aansprakelijkheid, de kwaliteitseisen in de advisering (AFM) en het niet kunnen volgen en niet kunnen bijsturen van de eens gegeven portefeuilleadvisering de minst goede oplossing.
Misschien optisch een goedkope en vrijblijvende oplossing, maar uiteindelijk een (veel) duurdere. Houdt u rekening met een uurtarief van circa EUR.142,00 (niveau 2010-2020 wijzigingen voorbehouden).
Terug naar de top ↑
|
